ได้ใส่บาตรน่ะนะส์..บายจาย

        วันนี้เจ้านกกางเขนตื่นแต่เช้า..โผบินออกจากรัง ไปตลาดมุ่งหมายใส่บาตร เพื่อความสุขทั้งกายและใจ
ท่ามกลางเม็ดฝนที่หล่นลงมาจากฟากฟ้า..ดุจดั่งน้ำมนต์ที่ประพรมโปรยปราย ให้พอเย็นใจสดชื่น..
วันนี้ก้อเป็นวันธรรมดาๆ วันนึง ที่ใครต่อใครมิด้ายใส่ใจอะไร นอกไปจากวันทามงานที่แสนน่าเบื่อ..
มองดูผู้คนที่ต่างเร่งรีบไปทำงาน ในวันที่ฝนตก แม้ไม่ตกแรงแต่ก้อเหมือนเพิ่มความรีบเร่ง..ให้ทวีคูณขึ้น
เป็นอีกเท่าตัว..หลายคนอาจจะหงุดหงิด หัวเสีย..ว่าทำไมฝนต้องตกลงมาในช่วงเวลาเร่งด่วน เวลาที่ทุกคนต้องแย่งกันขึ้นรถ..แย่งกันใช้พื้นผิวการจราจร..นั่นสินะ..หลายๆวันที่ผ่านมาท้องฟ้าก็ครื้มแล้วครึ้มอีก ไม่ตกซักที..แล้วจำเป็นมั๊ยที่จะต้องตกลงมาเพื่อรับขวัญให้กับใครแค่บางคน ออกมาใส่บาตรยามเช้า..ตกลงมาให้ใครบางคนได้เกิดความสบายอก สบายใจ สดชื่นรับแสงแรกของดวงอาทิตย์..
          วันนี้ไม่น่าจะเป็นวันที่ผู้คนจำนวนมหาศาลพึงพอใจ..ผู้คนจำนวนมหาศาลอาจคิดว่าเป็นวันที่วุ่นวาย หงุดหงิด อารมณ์เสีย โชคร้าย น่าเบื่อ..

           แต่วันนี้ช่างเป็นวันที่แสนดีของผมจริงๆๆๆๆๆๆๆ นะ.. >^___^< ได้ใส่บาตรน่ะนะส์..บายจาย